Aινίγματα, μπερδέματα έχουμ? εμείς γραμμένα,

βρέστε τα ξεμπερδέματα? που είναι ζωγραφισμένα!

Έχω φτερά κι ανοίγω τα και κλείνω τα

κι όμως ποτέ μου δεν πετώ.

Όλη μέρα μπούκα μπούκα

κι όλη νύχτα χάσκα χάσκα.

Στο χωράφι πήγαινα κι ηύρηκα μια πέρδικα,

τα φτερά της ήφαγα, το κορμί της πέταξα.

Κι αν με κυνήγι πάντα ζω,

τουφέκι δε βασταίνω,

ψαράς δεν είμαι, μα παντού

τα δίκτυα μου τα στένω.

Κάτω κει στο χωραφάκι,

βόσκει ένα γαϊδουράκι

και φορεί και σαμαράκι.

Χτυπώ, χτυπώ, ξανακτυπώ, όμως κανένα δε χτυπώ,

αν πάψω όμως να χτυπώ, χαθήκατ? όλοι στο λεπτό.

Από δω κολώνα, από κει κολώνα

και στη μέση κόρη γλυκοκελαηδεί.

?Εχω δόντια, μα ποτέ δε σε δαγκώνω.

Αλογοκλείνουν τα πορτιά,

κι οι χτύποι δε γροικούνται.

Άγγελος, καλός προφήτης,

με την κοραλένια μύτη.

Ένα μπαλάκι αγκάθινο, γκάθινο, τριγκάθινο

από γκρεμό γκρεμίζεται, πέφτει και δεν τσακίζεται.

Mακρύς μακρύς καλόγερος, κουδούνια φορτωμένος.

Γαλάζιος κάμπος πολλά πεπόνια,

μα δυο πεπόνια τ΄ αξίζουν όλα.

Ένα σκουτελάκι μέλι που τον κόσμο όλο γλυκαίνει.